Laatste vakantiedag, en terugreis naar Nederland.

11 november.

Vandaag de laatste dag van de vakantie, en toch weer bijtijds op, om negen uur moeten wij klaarstaan voor de excursie, maar ook de koffers klaar hebben, en uitgecheckt zijn. Dat gaat goed, alleen waar laten we de koffers terwijl we weg zijn. Rita (onze reisleidster) regelt een kamer waar we de koffers en jassen achter kunnen laten. Het is zowaar mooi weer, en we zien dus nu ook de zon in Rio. Eindelijk kunnen we gaan, we gaan eerst op weg naar het Christusbeeld, dit moet je natuurlijk gezien hebben als je in Rio bent. We rijden de Corcovadoberg op, door het grootste stedelijke natuurgebied ter wereld, het Tijucawoud, tot bijna bij de top, daar mag onze bus niet verder, maar moeten we met busjes naar de top die bij de attractie horen. Dus weer in de 20 minuten in de rij, maar intussen is het goed heet geworden, dan met de bus het laatste stukje omhoog, we stappen uit, en worden direct naar de lift gedirigeerd, weer verder omhoog, lift uit, en dan nog 4 roltrappen, en eindelijk daar is hij dan, het wereldberoemde christusbeeld (Christus de Verlosser in portugees Cristo Redentor). Het beeld is 38 meter hoog, en staat op de 710 meter hoge berg Corcovado, uitkijkend over de stad Rio de Janeiro en de spanwijdte tussen de beide armen bedraagt 28 meter. Het beeld is ontworpen door ingenieur Heitor da Silva Costa en gemaakt in Frankrijk door de Frans-Poolse beeldhouwer Paul Landowski, waarna het in blokken van 16 ton is verscheept naar Brazilië. Vanaf de top waar het beeld staat heb je een enorm uitzicht over de stad, eigenlijk nog beter dan vanaf de Suikerbroodberg. Je hebt hier ook een goed uitzicht over de Favela's, de gigantische armenwijken van Rio, ook tegen een berg opgebouwd. Van hieruit, weer terug door het Tijucawoud, tegen de Corcovadoberg aangelegd. Het Tijucawoud is een regenwoud, midden in de stad Rio de Janeiro in de wijk Tijuca, met circa 150000 inwoners. Het regenwoud is handmatig aangelegd en bestrijkt een oppervlakte van bijna 33 vierkante kilometer, waardoor het Tijucawoud het grootste bos ter wereld is dat midden in een stad ligt. Onderaan de berg ligt de wijk Santa Teresa, een wijk met huizen in diverse koloniale bouwstijlen, waar ook kunstenaars wonen, en daarom wordt de wijk ook wel het Montmartre van Rio genoemd. Na hier te hebben rondgelopen gaan we weer terug naar het hotel, we hebben de middag nog te besteden. Omdat het nog steeds mooi weer is, gaan we naar het strand toe, Copacabana ziet er in de zon inderdaad anders uit, er is een weghelft langs het strand afgesloten voor verkeer, daar zijn ze nu aan het wandelen, hardlopen, skateboarden, en fietsen op meerpersoonsfietsen, en er worden voor de kinderen trapauto's verhuurd. De strandtentjes zijn nu goedgevuld, en er lopen allerlei mensen rond die muziek maken. Wij gaan ook lekker onze laatste reaals opmaken bij zo'n strandtentje, kijkend op het strand waar nu volop gesport wordt, en nu ook de tangakontjes van de vrouwen te zien zijn, niet altijd zo strak als de films willen doen geloven. Om een uur of vijf zijn we behoorlijk gaar gestoofd door de zon, en gaan we terug naar het hotel om ons om te kleden en klaar te maken voor de terugreis. Om zes uur worden we opgehaald, en gaan naar het vliegveld, het inchecken gaat eindelijk eens voorspoedig, en we zijn snel door de douane en de controles heen, we stappen op tijd in het vliegtuig, en daar krijgen we te horen dat er maar 1 landingsbaan kan worden gebruikt voor opstijgen en landen. Na een uur wachten zijn we eindelijk in de lucht. Normaal hadden we in Parijs ruim de tijd gehad om de aansluitende vlucht naar Amsterdam te halen, maar door de vertraging in Rio hadden we nog maar 20 minuten, dus wij haasten, en nu blijkt hoe groot het vliegveld Charles de Gaulle is, we moeten met een treintje naar een andere terminal, en nog weet ik veel hoeveel hallen door naar onze gate. Buiten adem komen we aan, maar het vliegtuig mogen we niet meer in. Te laat, en nu? Het blijkt dat de medewerksters bij de gate, ons kunnen boeken op een volgende vlucht, nog een geluk bij een ongeluk is, dat onze bagage ook het vliegtuig niet heeft gehaald, hadden we het vliegtuig net wel gehaald, hadden we op Schiphol anderhalf uur op onze bagage mogen wachten. De rest van de reis gaat goed, we landen, onze bagage komt er gelijk aan, en we kunnen naar de trein.
De vakantie zit erop, we hebben weer veel mooie dingen gezien en beleefd, voor dit jaar is het weer voorbij.