Vertrek en aankomst Buenos Aires.

23 oktober en 24 oktober.

Het is zover, we trekken de deur dicht en gaan op weg naar de metro, als we daar aankomen, komt deze er bijna direct aan.
We rijden naar het Centraal station, en lopen naar perron 12, en met 5 minuten komt de Fyra er aan.
In 25 minuten rijden we naar Schiphol, alles verloopt voorspoedig.
Dan begint de ellende, eerst lopen we ons een rotje te zoeken naar de Fox balie, eindelijk gevonden blijken we de boardingpassen voor Buenos Aires niet te hebben.
De mevrouw van Fox loopt met ons mee naar een KLM balie, om te kijken waarom deze er niet uit zijn gekomen, en deze probeert het en ja hoor voor mij komt de boardingpas eruit, maar die van Marja niet. We krijgen te horen dat de systemen van Air France en de KLM nog niet goed met elkaar werken, en dat we naar Parijs moeten vliegen om daar alsnog de ontbrekende pas te halen. Ja dat zal wel, staan we dadelijk in Parijs, en hebben we nog geen boarding pas. Zowel de mevrouw van Fox als de mevrouw van KLM weten voor 99% zeker dat de pas daar eruit zal komen. We vertrouwen hun op hun eerlijke ogen en we gaan wel naar Parijs. Maar voordat we kunnen vliegen, moeten we eerst nog een uur in de rij staan om de handbagage te scannen, We moeten de rugzak de handtas, uitpakken, fototoestel uit de fototas halen, schoenen uit, enz. Nog net niet in ons blote kont mogen we eindelijk door de controle heen. Na wat tijd in de winkels te hebben gelopen kunnen we naar de Gate om in het vliegtuig in te checken. Het vliegtuig vertrekt op tijd, en we vliegen in iets meer dan een uur naar Parijs. Daar stappen we uit en lopen met lood in de schoenen naar de eerste de beste Air France balie om te kijken of we stranden of door kunnen. Een aardig meneer pakt Marja's paspoort en kijkt in de computer, en voorwaar daar is de boardingpas. Nu nog 2 uur rondhangen op Charles de Gaulle, dan mogen we instappen in het vliegtuig naar Buenos Aires. Effe bijna 14 uur vliegen, en dan arriveren wij in Argentinie. Uurtje wachten tot de koffers van de band af komen, dan kunnen we met de bus naar ons Hotel. Nu nog geld pinnen, op de ING pas krijgen we de melding dat deze niet geldig is voor deze ATM, dan maar de AMRO pas, daar lukt het 2x wel mee, 2 keer zal je zeggen, ja je mag per transactie maar maximaal 1000 pesos pinnen, en dat is niet genoeg dus pin je meerdere keren achter elkaar, om niet elke dag op zoek te zijn naar een pinautomaat.
Bij de derde keer met de AMRO pas krijg ik de melding dat het saldo niet toereikend is. Daar sta je dan weer met de ene pas mogen we niet pinnen en de andere geeft niet meer dan het bedrag dat we na 2x pinnen in de portomonee hebben.
Na veel gevraag en gezoek loopt Leentje onze belgische reisleidster met me mee om me met mijn spaans te ondersteunen, we worden doorverwezen naar de Banco Nacional, om het daar te proberen, en wonder boven wonder daar lukt het wel.
Marja, is door al deze toestanden niet zo lekker, en is doodmoe, en kruipt haar bed in, Ik ga mee met de busrondrit door de stad, helaas er zijn demonstraties, en de hoofdwegen zijn door de demonstranten bezet, dus de bus kan niet bij ons hotel komen. De stadstour wordt naar donderdag geschoven en ik ga met een aantal groepsgenoten wandelen in de stad. We lopen naar Plaja del Congresso, waar het parlementsgebouw staat, en dan naar Plajo de Mayo, daar waar de dwaze moeders demonstreerden, en soms nog demonstreren, op zoek naar hun verdwenen kinderen, en waar het paleisgebouw staat, waar Evita Peron haar balkonscene heeft gehouden. We lopen nog een kathedraal binnen, en zwerven nog wat door de stad. Hierna weer na het hotel, ik ben doodmoe. Ik maak Marja wakker en we gaan wat eten, en daarna rap op een oor.