Naar Torres del Paine

30 oktober.

Om half negen rijden wij weg bij ons hotel in Punta Arenas, op weg naar Nationaal Park Torres del Paine. We rijden weer op de Pampa's, en stoppen onderweg bij een soort van hippie cafe, om koffie te drinken, als we de koffie op hebben gaan we weer onderweg, om na een uur te stoppen bij een soort kapelletjes, met een enorme hoop plastic flessen daar om heen. Dit blijkt te zijn ingericht door de lokale bevolking, voor een voor hun heilige vrouw namelijk Difulta Corea. De legende gaat dat ze hoorde dat haar man tijdens een van de revoluties, ergens rond 1840, ernstig gewond was geraakt. Daarom nam zij haar baby, en gaat dwars door de woestijn van San Juan Province, op zoek naar haar man. Maar haar voorraden raken op, en zij sterft in de woestijn. Daar wordt ze gevonden door een stel gaucho's, en wat blijkt de baby leeft nog, die kan blijven zogen aan haar borst, die nooit zonder melk komt. De gaucho's nemen het kind mee en begraven de vrouw ergens op de plek waar nu de flessen water liggen. Na dit te hebben bekeken, rijden we door naar Puerto Nathales en daar stoppen we, om te kunnen gaan lunchen. De pampa's gaan in de loop van de reis plaats maken voor een meer bergachtige omgeving. Aan de ene kant is de Andes, en aan de andere kant zijn de Paine. Na nog een aantal fotostops arriveren we bij onze hosteria Tyndall, net buiten het nationale park.
De Hosteria ligt tussen allemaal andere soorten van boerderijen, afgezet met hekken, lijkt Nederland wel, waar paarden en honden rondlopen. Het ligt omringd door rivieren en meren, in een schitterende omgeving, maar daarover morgen meer als we dan het Nationale park in gaan.